Web van Inkt *** Die langdradige stukken doet je vaak 'remmen' bij het lezen
Heerlijk als je een boek dat meer dan 600 pagina's dik is uit hebt! Het is dus een fabeltje dat dikke boeken meestal voor volwassenen zijn. In dit deel is Meggie zodanig onder de indruk van het boek Hart van inkt dat ze een uiterst gevaarlijk besluit neemt: ze leest zichzelf in het boek. Papa Mo, Mama Resa, tante Elinor en voorlezer Darius zijn kapot van verdriet. Mo besluit om nooit meer voor te lezen en om nooit meer iets met dat 'vervloekte' boek te maken te hebben. Voor dat laatste komt er snel verandering wanneer er een wel heel bijzondere meute voor hun deur komt te staan. Basta, Mortola, Platneus en dan de über blaaskaak van een Orpheus, met zijn kwijlende hond.
Orpheus leest op bevel van Mortola iedereen naar de wereld van inkt en vanaf daar begint opnieuw de ellende.
De personages in de trilogie van inkt blijven hoe dan ook kleurrijk.
Maar de stukken waarin de de schrijfster meer belang hecht aan minuscule details hecht doet je remmen bij het lezen. Waarom hoeven we tot in de details te weten hoe de werkkamer eruit zien van een boekbinder? Allemaal mooi beschreven, dat wel, maar gewoon inkorten.
Voor mij is Web Van Inkt een minder goede opvolger van Hart Van Inkt.