Het hoofdpersonage is zo gevoelig op de huid beschreven dat je gaat beginnen nadenken over jezelf
Dit is volgens mij de zieligste strip ooit die ik heb gelezen. Het gaat over een man die verteld over zijn memoires. Hoe hij als kind een buitenbeentje was en keer op keer de deur voor zijn neus kreeg. Daarbovenop krijgt hij nog een bizarre ziekte die van hem langzaamaan in een halve boom verandert. Als hij op een dag met een zeer rottige streek van zijn klas te maken krijgt besluit hij weg te lopen en komt tot een ontdekking hoe in harmonie hij kan zijn met de natuur. Vanaf dan groeien er bladeren op zijn handpalmen en veranderen zijn vingers in takken. Niet alleen zijn lichaam verandert, maar ook hijzelf. Hij begint meer en meer geslotener te worden en de striptekenaar geeft je de kans om in zijn hoofd te kijken doordat alles uit zijn perspectief wordt bekeken.
Naar mijn mening is dit zeker geen slechte strip, maar het moderne sprookje over de drang naar eenzaamheid doet je toch een paar keer over jezelf nadenken.De tekenstijl is fantastisch mooi en ligt zo gevoelig.
Nog een leuk weetje: Coudyzer tekent niet alleen strips, hij maakt ook animatiefilms. Zie hieronder een voorbeeldje van "Beast!"
Een animatiefilm over vriendschap en (een veelvoorkomend thema) eenzaamheid.
