"Deze film mag misschien oud zijn, maar verdient toch een tikkeltje meer aandacht..."****
Dit is de eerste keer dat ik een artikel schrijf over een film. Temeer omdat ik niet veel films zie. Ik heb meteen gekozen voor een oude film op basis van een waargebeurd verhaal en die dus meer aandacht verdient. Een vergeten pareltje dus.
Het gaat over de lerares Annie Sullivan die wordt gevraagd om als nanny te dienen voor de kleine rebelse Helen Keller, een meisje dat doof en blind is geboren en daardoor geen enkele manier kan vinden om te communiceren met haar ouders.
Haar ouders zien een enige 'weg' in communicatie door haar rot te verwennen. Zo denkt Helen dat ze alles kan krijgen wat ze maar wilt. Tot Annie de vicieuze cirkel wilt doorbreken en de harde commentaren die ze onder andere die ze onder andere van vader Keller krijgt compleet platwalst.
Ze heeft nu eenmaal doel: Helen leren communiceren. Of dat met de harde aanpak moet gebeuren of niet. Zo wilt Helen met een pop spelen en pakt Annie die af. "Everything has a name!" Zei Annie en Helen krijgt de dingen alleen als ze het woord ervan kent.
Niets loopt op welletjes en beide laten zich van hun sterkste kant zien (onder andere serieuze vechtpartijen), hoewel Helen langzaam aan begint te snappen dat haar oppas haar iets wil bijbrengen. En ook Annie leert veel van Helen. Een pracht van een film. Een film die misschien wel oud mag zijn, maar toch juist net iets meer aandacht verdient.
Groetjes MuaMuaMe en hopelijk veel kijkplezier ;^)