Film review - J'ai perdu mon corps (2019) + trailer

Jai perdu mon corps: ***** Magnifieke film

Hi iedereen!

Ik heb zojuist de film Jai perdu mon corps gezien en kan nu alleen euforisch spreken over deze poëtische cinemaparel. 

Het hoofdpersonage in dit verhaal is Naoufel, een begaafde jongen met een passie voor muziek, die door een auto ongeluk van een sprookjesbestaan langzaamaan wegzinkt in de rauwe realiteit van iemand die machteloos staat. Het pleeggezin waarin hij opgroeit is koud, bikkelhard en heeft een erg verwassen levensstijl. De oudere pleegbroer is echt verschrikkelijk arrogant en vulgair. Naoufel leeft onder zijn juk en andere personages in dit romantische maar tegelijk rauwe verhaal.

Juist op het moment dat het allemaal niet meer zoveel uitmaakt voor hem, komt Gabrielle. Zij is wilt liever onafhankelijk zijn dan een kuddedier in de maatschappij. Samen delen ze de passie voor het ritme van de sneeuw, de stilte en de schoonheid van eenvoud.

Tegelijk is er in Parijs een eenzame hand op zoek naar zijn lichaam. Hij zwerft door smerige wijken en kleine paradijzen tot hij het lichaam vindt waar hij aan toebehoord. 

Zij drie vormen samen de rode draad van het verhaal. Een verhaal die de hardheid van het vergaan en afscheid nemen laat zien, maar ook niet teveel rond de pot draait door ook aandacht te schenken aan zwarte humor en poëzie van topklasse.

Groeten MuaMua Me