Filmreview Amy (1981) + Trailer

Lang geleden dat ik deze film gezien heb eigenlijk. Ik ben één van de weinige jongeren die zich kostelijk amuseert met zeer oude films. Tussendoor: ik ben vandaag trouwens 23 geworden.😁 Hoera.😎 Maar terug naar de review: deze film is niet zo oud als andere films die ik heb beoordeeld. De film Amy (nee, het gaat niet over onze geliefde Britse Jazz legende) komt uit 1981. 

Het is 1913. Amy Medford (Jenny Augutter) besluit om haar saaie leventje als echtgenote die continu in de schaduw van haar man staat voorgoed achter zich te laten. Hun huwelijk was ijskoud en haar man Elliot (Chris Robinson) was cynisch, nukkig en koel. Het was niet zo dat hij haar haatte laat staan enig agressie naar haar toe toonde. Het was een man die uit plichtsgevoel door de tradities van toen trouwde en een kind bij haar verwekte. En daar zou het ook voor hem stoppen als hun huwelijk geen andere wending nam. Want een tragische gebeurtenis sloeg in hun schone schijn bestaan in als een bom. Amy besluit om les te geven aan dove kinderen in de landelijke Apalachian Mountains. 

Eerst word ze met haar nieuwe inzichten en gebruiken heel nukkig onthaald. Ze stellen vragen bij de mysterieuze vrouw die de kinderen niet meer wil verstoppen voor de wereld. Amy leert hen praten en zich zo te wapenen tegen alle veroordelen. De school boekt hogere resultaten en verwerft meer bekendheid, tot grote jaloezie van andere leraren... In de uitgestrekte woeste schoonheid van de Apalachian Mountains ontdekt Amy een nieuwe liefde, de plaatselijke arts Dr. Ben Corcoran (Barry Newman). Alles lijkt een sprookje, niet wetend dat haar man ondertussen als een bezetene haar achterna zit. En elke dag moet ze tegen alle veroordelen van de onwetende plaatselijke bewoners en leraren knokken om toch nog dat plekje vrijheid te krijgen die ze verdiend als vrouw.

Waarom is deze Disney film geen beroemde kaskraker?😕 Het is weer zo'n cinemapareltje dat op de achtergrond leeft, misschien in het onderste schap van een verlaten videotheek of maakt het een 'telkens doorgegeven maar nooit bekeken' reis mee.

Ik vond deze film vooral zo leuk omdat het zo menselijk is. Er zijn geen bad guys in deze film. Zelfs de school die aanvankelijk haar eerst aan de kant schoof is niet slecht, omdat ze bang waren de bezorgde macht over hun dierbare kinderen te verliezen. In hun onwetendheid kwetsten ze haar met het idee dat hun waarheid de enige waarheid was. 

Haar man is ook niet slecht. Hij was verbitterd vanwege de rol die hij moest onderhouden als echtgenoot. Het verhaal speelt zich tenslotte af in 1913. Hij voelde zich een mislukkeling toen zijn vrouw hem verliet. 

Een verhaal waar je empathie begint te krijgen voor iedereen lijkt mij bijzonder moeilijk om te schrijven. 

Een geweldige film dus!👍 Pak een bakje popcorn erbij en geniet!

Groetjes,

Mua!