Boek review: Geheime kamers - Jeroen Brouwers

Dag lieverds!                       ***** Eén van de best boeken die ik heb gelezen in jaren

Ik heb zo'n zin om weer een boek te reviewen. Waarschijnlijk zijn de meeste nu meer aan het lezen geslagen nu we vaker moeten thuiszitten. Op mijn kamer heb ik een hele bibliotheek aan boeken want ik ben een echte leesfanaat. Maar dat is niets nieuws.

Vandaag staat op het menu de roman Geheime Kamers van Jeroen Brouwers. Het gaat over een man, Jelmer genaamd, die een knoert heeft van een midlifecrisis. Zijn vrouw Paula haat hem en ze hebben een zeer koude relatie, waarin hij de enige is die vrij wanhopig de liefde en genegenheid met de goede wil opzoekt. Gekweld door zijn vervlogen dromen houdt hij zich vast aan de twee lichtpuntjes in zijn eenzaam bestaan. Zijn dochter Hanneke, die geboren is met het syndroom van Down en de vlinderachtige Daphne, die niet kan kiezen tussen meerdere liefdes, verlangens en lusten. Eerst schrijven ze romantische brieven naar elkaar, maar al gauw evolueert hun relatie tot een niet kapot te krijgen romance. Ook al zijn ze elkaars tegenpolen en stoten ze elkaar evenveel af als ze elkaar aantrekken, ze zijn even verliefd als twee verlegen tieners. Maar er komen scheuren in de situaties en hun geheim komt stilaan aan het licht.

Ik was echt onder de indruk van alle soorten schrijfstijlen die toch vloeiend in elkaar liepen. De rode draad van schrijfstijl is een krachtige poëzie die afwisselde van rauw taalgebruik tot geslepen beleefdheid van de hoogste klasse. Zo voel je aan uit welke sociale klassen de al even goed uitgehouwen personages komen. Ze zijn zeer goed uitgewerkt en iedereen heeft zowel zijn negatieve en positieve kanten.

Daphne is op een liefelijke wijze naïef en zit ook vol liefde maar tegelijk is ze ook zeer schijnheilig. Zo blijft ze maar liegen tegen haar man die amper doorheeft hoeveel minnaars ze heeft. Ik zou zeker niet zeggen dat ze ondanks dat feit veel kwaads in zich heeft. Het is eerder een labiele vrouw die op vrijwel alle vlakken een beetje de weg kwijt is en haar medicijnen onbewust zoekt in het vreemdgaan.

Jelmer is een geduldig man met veel deugden maar uit zijn ergernis over de situatie waarin hij maar niet uitgeraakt amper uit. In plaats daarvan kropt hij het op en mijmert hij terug naar zijn woelige jeugdjaren waar hij een vrije knaap was die zonder gevaar van op afstand Daphne kon bewonderen.

Paula is naar mijn mening het enige personage bij wie ik bijna afschuw voel. Ze is een verstandige vrouw, dat wel maar zit met zoveel wrok over de situatie van haar man die ze maar een slappeling vind en haar dochtertje die ze verloochent omdat ze naar haar mening niet goed bij haar hoofd is. Hoe meer ik over haar las, hoe meer afschuw ik begon te voelen voor deze haatdragende vrouw. 

Ik raad het boek zeker aan!

Groetjes Mua!